Fæ netið aftur heim í fyrsta lagi þann 17. jan ...

Oft hefur verið skrafað um það að Daninn sé bæði rólegur og ligeglad ...

Ég er nú fluttur og fór í það að flytja sjónvarpið og netið líka. Þá fékk ég þau svör hjá TDC hér í danmörku að það tæki 2-3 vikur. Það er á plani hjá þeim að flytja þjónustuna eftir 17. jan. Ég er nú ekki viss um að þessi þjónusta yrði gúdderuð á klakanum.

En allavega fyrir ykkur sem eruð að kíkja inn þá er það orsökin fyrir því að lítið er um blogg hjá mér þessa dagana.

Fjölskyldan kemur á föstudaginn, daginn eftir að ég klára prófin!

Kveðja frá Esbjerg! IJ

Hvenær er maturinn klár?

Mér finnst þessi fyrirsögn lýsa ansi vel jólaundirbúningnum hjá minni fjölskyldu. Þetta eru önnur jólin í röð sem við eigum hvergi heima. Síðustu jól stóðum við í flutningi frá Akureyri til Hafnarfjarðar og þessi jól frá Hafnarfirði til Danmerkur.

Þó að það væri ljúft að standa í jólabaslinu sjálfur fyrir sína þá get ég nú ekki kvartað yfir þeim aðstæðum sem við búum við, þó svo að við séum tæknilega séð á götunni. Við búum við þá gæfu að eiga foreldra sem keppast við, og það eru engar ýkjur, keppast við að láta okkur líða sem best.

Það er eldað og bakað og bakað og eldað í því magni að hægt væri að fæða hálfan hjálpræðisherinn. Flestar máltíðir dagsins eru lagskiptar, þ.e. tvírétta eða meira og ég hef það sterklega á tilfinningunni að þau haldi að þau komi aldrei til með að sjá okkur aftur því hver máltíð er eins og fínasta erfidrykkja. Svo veltumst við á milli eldhússins, stofunnar og svefnherbergisins með reglubundnum viðkomum í konfektskálum.

Án þess að vera að kvarta yfir þessu þá er þetta hálfgerð skelfing, alveg frá því að við vöknum á morgnana þangað til að við ropum framan í hvort annað góðri nótt ...

Á því liggur enginn vafi að þetta verða yndisleg jól. Þegar þetta er skrifað (á þorlák) erum við á Flúðum hjá tengdó. Seinna í dag förum við upp í bústað til minna foreldra og svo komum við aftur hingað annan í jólum og förum svo suður aftur fyrir áramót. Áramótunum verjum við svo með yndislegu vinarfólki okkar, Ásbirni og Helgu og þeirra börnum áður en að ég flýg heim (til danmerkur) á nýársmorgun.

Samhliða próflestri mun ég leggjast í afeitrun og stunda fundi fyrir offitusjúklinga ...  Svo lýk ég prófum þann 10. jan. og fjölskyldan kemur út þann 11. Og þá verður kátt í höllinni ...

Til þín sem þetta lest óska ég yndislegra og gleðilegra hátíða. Ekki gleyma að njóta, ekki bara neyta ...haha!

Kveðja frá Flúðum! IJ

Hrein föt en haugskítug sál ...

Ég er kominn í jólfrí!!!   Og svo á ég líka afmæli í dag!!!  

Þá er komið að því að fara að pakka niður og flytja. Það er nú ekki mikil vinna hjá mér að pakka því sem ég er með hérna úti. Við erum kanski að tala um einhverja klukkutíma. Það er eitthvað annað en heljamennið heima á íslandi. Konan mín er búin að vera í því að pakka búslóðinni heima síðan í nóvember. Svona var þetta líka þegar við fluttum frá Akureyri um síðustu jól. Önnur jólin í röð sem við búum í pappakössum. Úff! Aumingja konan mín. Ég er að hugsa um að afþakka öll jólakort um þessi jól og bið ykkur að senda konunni minni samúðarkort í staðin.

Ég ætla að fljúga heim á sunudaginn og koma dótinu okkar í gám. Svo kem ég aftur hingað út þann 1. janúar til að taka á móti gámnum og losa hann. Svo fer ég í próf þann 10. jan. og svo kemur fjölkyldan daginn eftir til að vera. Svo erum við svo sófistikeruð að við fluttum með okkur gardínusaumara út sem verður hjá okkur í viku á meðan við erum að koma okkur fyrir. Það er hún mamma gamla sem ég er að tala um. Ekkert smá frábært að fá gömlu með okkur!!!

Það er búið að vera fínt að vera hérna í Hjerting, þó að það hafi verið fulllangt stundum að hjóla í skólann. Eitt er þó sem stendur upp úr. Það er helvítis þvottaefnisþjófurinn! Ég hef lent í því í ÞRÍGANG að einhver andskotans húsmóðirin hérna í hverfinu hefur rænt af mér þvottaefninu mínu úr þvottahúsinu á meðan ég hef verið að þvo. Hverjir stela þvottaefni???

Eftir að þetta gerðist hef ég tekið eftir því að húsmæðurnar hérna í hverfinu eru ekki eins og annarstaðar. Þær eru bæði skömmustulegar og niðurlútar þegar maður kastar á þær auga. Og ég er næstum viss um að ég hafi séð horn á hausnum á einni druslunni þar sem hún stóð á náttsloppnum, með kaffibollann og sígarettu í munnvikinu, í hreinum fötum en mig grunar að hún hafi skítuga sál, helv. tu****!!!!!!

Þrefalt húrra fyrir konunni minni!!!! Sú á eftir að fá dekur þegar ég kem heim!!!!

Kveðja frá Hjerting, í síðasta sinn! IJ

Nýja íbúðin ...

Ég fékk afhenta lyklana af nýju íbúðinni okkar í dag. Hún er í Sonderis sem er fjölskylduhverfi í sömu fjarlægð frá miðbænum og Garðabær er frá miðbæ Reykjavíkur.

Hún er á 2 hæðum, 104 fm. Niðri eru herbergi, stofa, elhús og hol. Uppi eru 2 svefnherbergi, pallur og baðherbergi. Í bakgarðinum er leikvöllur fyrir krakkana og svo annar leikvöllur ca. 100 m. frá ásamt malbikuðum körfuboltavelli.

Í hverfinu eru svo 2 leikskólar í ca. 5 min. göngufæri og smá verslunarþyrping með matvöruverslun, pizzastað, pöbb og einhverju fleira. Ég er ca. 15 min að hjóla í skólann og ætti að vera svipað lengi heim aftur ...!! :-)

 Frábær dagur í Esbjerg, rok og rigning en sól í hjarta!!! Kv. IJ

Maður er bara sá sem maður er ...

Einhverstaðar las ég að eftir fótastærðinni mætti áætla það sem undir liggur.

Það minnir mig á söguna um manninn sem sat inni á bar með fætur uppi á borði. Ekkert athugavert við það í sjálfu sér nema hvað að hann var í nýjum kúrekastígvélum númer 48. Fljótlega fangaði hann athygli gæru-kvendis sem hugsaði sér gott til glóðarinnar og fékk hann því með sér heim.

Þegar hún hafði lokið sér af henti henti hún í hann tíuþúsundkalli. Manninum brá og vissi ekki alveg hvernig hann átti að taka þessu en ákvað að rétta henni peningana aftur. Sagði svo karlmannlega að hann þyrfti nú ekkert að fá greitt fyrir svona lagað, þetta hefði nú bara verið gaman! Þá sagði hún að þetta væri ekki greiðsla fyrir grínið en að hann skyldi bara kaupa sér skó sem pössuðu á hann ...

Þessi saga er ágæt og það sem meira er að hún ber í sér boðskap sem gott er að minna sig á reglulega.

Í fyrsta lagi er alveg sama hver maður þykist vera, hið sanna innræti kemur alltaf í ljós fyrr en seinna. Skítur hefur þann eiginleika að fljóta upp á yfirborðið. Þegar maður kynnist fólki þá er það yfirleitt ekki töffaraskapur, hégómi, yfirborðsmennska eða "hér er ég, um mig frá mér til míns" sem heillar fólk. Einlægni, hreinskilni og heiðarleiki er það sem skilur á milli vina og kunningja. Þetta þekki ég mjög vel af eigin raun því það er ekki svo ýkja langt síðan að ég fattaði þetta sjálfur.

Í bókinni "How to Win Friends and Influence People" eftir Dale Carnagie talar hann um að besta leiðin til að vekja áhuga annara er að sýna þeim einlægan áhuga sjálfur. Önnur góð myndlíking er að það þarf fyrst að setja eldivið í arininn, kveikja svo upp og blása lífi í glæðurnar, svo kemur ylurinn og hlýjan.

Hin hliðin á sögunni snýr að konugreyinu. Hún gerði sér væntingar um eitthvað æðislegt.  En þar liggur hinn hundurinn grafinn! Of miklar væntingar hafa mjög sterka tilhneigingu til að breytast í vonbrigði. Þegar búið er að fá rað-fullnægingu áður en að hamförum kemur er bæði voðinn vís og broddurinn farinn.

Gott dæmi um þetta er þegar ég bauð konunni minni út að borða í Keflavík um vorið 2002. Eftir matinn fórum við á fótboltaleik með Víði í Sandgerði á móti Hetti frá Egilstöðum hmmm? (til að kaupa smá tíma) Svo sagði ég henni að við þyrftum að koma við upp á Leifstöð að ná í Kristínu sem var skiptinemi hjá okkur, hún væri að koma með kvöldfluginu frá Köben.

Þegar við komum upp á völl og inn í flugstöðina kom það í ljós að það var engin vé að koma frá Köben, það væri bara ein að fara þangað. Þá dró ég tvo flugmiða upp úr vasanum og spurði hvort hún væri til í að skreppa með mér í smá horny-moon yfir helgina. Ég myndi gefa mikið fyrir að eiga mynd af svipnum á henni þá. Ég var þá búinn að pakka fyrir hana í litla tösku naríum og náttfötum og sagði henni að við myndum bara kaupa á hana það sem uppá vantaði. Maður lifandi hvað þetta var frábær helgi!!! Ekkert planlagt, engar væntingar og því allt sem kom á óvart. Við erum sammála því bæði að þetta var besta helgarferðin okkar hingað til.

Þetta er búin að vera frábær vika. Ég sakna fjölskyldunar meira en orð fá lýst en hugga mig við það að konan mín yndislega er að koma næstu helgi og við ætlum að eiga aðra horny-moon helgi saman í Köben. Og viti menn, við erum ekki búin að plana neitt. Við vitum bara að eigin raun að með því að gera okkur engar væntingar til helgarinnar verður hún bara meira spennandi fyrir vikið.

Ástar,- og saknaðar kveðjur frá Esbjerg - IJ

Hálfgerð helvítis martröð ...

Sá sem finnur til þakklætis í lífinu getur jafnframt notið þess.

Þegar maður er svona mikið einn eins og ég er þessa dagana rekur hugann oft að ýmsu sem ég gef mér oft ekki nægan tíma til að huga að. Það er þakklæti. Þakklæti fyrir allt það sem ég hef, fyrir alla sem ég hef kynnst í gegnum tíðina, öll þau ævintýri sem ég hef lent í og þannig gæti ég haldið endalaust áfram og farið í rúmið grátbólgin yfir því hvað þetta sé nú æðislegt alltsaman.

Ég varð fyrir því ótrúlega láni fyrir u.þ.b. sex árum að veikjast alvarlega, svo alvarlega að um tíma þótti víst líklegra en hitt að ég myndi ekki hafa það af. Á sjö mánaða tímabili var ég lagður yfir tuttugu sinnum inn á spítala, lifði lengi á morfíni í æð (sem var frábært þangað til að það þurfti að venja mig af því) og um tveggja mánaða tímabil mátti engin heimsækja mig nema að vera í slopp og stígvélum vegna einhvers vírus sem ég var með í sýktum 20 cm opnum skurð á maganum sem vildi ekki gróa. Því var ég hafður í einangrun svo ég myndi ekki smita aðra á stofunni.

Á þessum tíma þurfti ég líka að vera með stómapoka í fjóra mánuði á meðan innyflin á mér voru að gróa saman og til að gera mjög langa og dramatíska sögu stutta þá var þetta hálfgerð helvítis martröð á meðan á því stóð.

Ég hef ekki mikið viljað ræða þetta hingað til. En þegar ég lít tilbaka þá sé ég hvað þessi upplifun hefur haft mikil og jákvæð áhrif á mig á marga vegu. Ég gleymi því aldrei á meðan ég lá í einangruninni, með slöngur og nálar í mér út um allt, þegar ég horfði út á bílastæðið á Borgarspítalanum og fylgdist með fólkinu sem var að koma í vinnuna. Vá hvað ég öfundaði það rosalega! Ég sá það samt oft á fólkinu að því var alls ekki skemmt yfir því að vera að fara að vinna en ég hugsaði með mér að það serði sér enga grein fyrir því hvað það hefði það gott.

Ég var samt ótrúlega heppinn. Ég, eins og Hemmi Gunn, fékk annan séns. Annað tækifæri til þess að láta drauma mína rætast. Þessvegna segi ég að það hafi verið mikil gæfa fyrir mig að lenda í þessum veikindum og sigrast á þeim.

Þó að ég tali um að ég hafi sigrast á veikindunum þá er það ekki nema hálfur sannleikurinn. Á bak við mig stóðu eins og klettar þeir sem stóðu og standa mér næst, foreldrar mínir, konan mín, vinirnir og aumingja börnin. Mér finnst ég aldrei hafi þakkað þeim það að fullu. Ef að þið lesið þetta þá langar mig til að segja ykkur það að án ykkar efast ég um að ég hefði komist heill í gegnum þetta allt saman. Ég er viss um að þetta hefur tekið jafnmikið eða meira á ykkur eins og á mig.

Það sem færri vita er að í miðjum veikindunum, nánar tiltekið daginn áður en að ég fór í stóra aðgerð til að losna við stómapokann, þá átti ég fyrsta stefnumótið við konuna mína sem hangir ennþá með mér í dag, hana Sigrúnu. Annað stefnumótið okkar var á gjörgæslunni eftir aðgerðina þar sem ég fékk líka fyrsta kossinn. Svo heimsótti hún mig á spítalann á hverjum degi þangað til að ég útskrifaðist endalega sem mig minnir að hafi verið um miðja mars 2002. Þetta sýnir úr hverju hún er gerð og af hverju ég elska hana svona mikið. Hún hlýtur líka að hafa séð eitthvað í mér finnst hún gafst ekki upp á mér á þessum tíma ...  

Ég er fullkomlega heilbrigður í dag. Ég hef ekki tekið eina einustu pillu síðan vorið 2002. Ég á fjögur frábær börn, yndislega konu, frábæra fjölskyldu, góða vini, ég er í skemmtilegu námi, ég er búinn að léttast um 12 kíló síðan í sumar, ég er að fara að fá fjölskylduna mína hingað út, vá hvað þetta er geggjað!!!!

Ég held að ég hafi aldrei verið eins þakklátur og hamingjusamur eins og í dag. Það er ekki vegna þess að ég sé svona heppinn heldur vegna þess að ég hef upplifað að eigin raun að lífið er of stutt og óútreiknanlegt til að kvarta, kveina og kenna öðrum um. Ég er minn eiginn gæfu smiður og einblíni á að sjá það góða í fólki og aðstæðum og finn það undantekningalítið og tek það með mér í gegnum daginn. Maður finnur alltaf það sem maður leitar að.Við erum öll 90% kostir og 10% gallar. 

 Ég reyni líka eftir fremsta megni að forðast neikvætt fólk, svartsýnissauði og grenjuskjóður sem sjá djöfla í hverju horni. Fólk sem nærist á óhamingju annara og er stöðugt veltandi sér upp úr vandamálum og harmsögum frá öðrum grenjuskjóðum, nöldurseggjum og ógæfugrísum.

 Maður finnur alltaf það sem maður leitar að!

Ps!
Ég setti inn lag á síðuna sem ég vil að verði spilað í jarðaförinni minni. Ekki það að ég sé að fara neitt. Ég hef ætlað að koma þessu til skila í langan tíma en hef ekki látið verða að því. Nú er það komið til skila. (Ekkert liggur á lag 13) Mér finnst lagið og textinn eiga vel við;

Ég hef séð þetta allt - og ég segi að þú skalt - Í upphafi kanna hvað er að - Því er hafinn er ferð - og að lokum eins þú sérð - að þú endar á sama stað!

Það verðu líka minn síðasti séns til að syngja fyrir (vonandi) fullu húsi!!!

Kveðja frá Esbjerg - IJ

Við erum búin að fá íbúð!!!!!

 Þegar ég kom heim úr skólanum í dag beið eftir mér bréf í póstkassanum frá leigumiðluninni. Þar var mér tjáð að ég væri búinn að fá íbúð frá og með 15. desember. JJJIIIIIIIBBBBBBÍÍÍÍÍÍÍ!!!!!!!

Loksins fæ ég konuna mína og börnin mín hingað út til mín. Þetta eru búnir að vera fjandi einmannalegir mánuðir síðan ég kom hingað út. Reyndar hef ég flogið til íslands nánast aðra hverja helgi með þeim kostnaði og tíma sem það tekur. En ég hefði líklega ekki haldið geðheilsunni án þess að sjá fjölskylduna svona oft því að þegar maður á svona ung börn (1 & 4) og yndislega konu þá er maður að missa af svo miklu, svo rosalega miklu.

Ég get ekki einu sinni byrjað að tjá mig um það hvað það verður gaman að fá þau. Íbúðin er í rólegu hverfi rétt utan við Esbjerg, svipað og Garðabær er frá Hafnarfirði, og er um 103 m2 á stærð með þremur svefnherbergjum. Í þessu hverfi búa fjórar íslenskar fjölskyldur með börn á okkar aldri og er leikskóli 100m frá húsinu þar sem þau verða bæði, Ásbjörn og Hjördís mín litla.

Er þetta ekki frábært alltsaman! Spennandi tímar framundan, eins og alltaf! Svo var ég að frétta það að skólinn sem ég er í er í samstarfi við "The University of Honolulu" á Hawai þar sem ég gæti klárað námið síðasta árið. Hmmm ...??? Spennandi tilhugsun en ætli það sé ekki best að fá konuna hingað út fyrst og svo get ég kanski platað hana til að koma við í Honululu á leiðinni heim.

Frábær dagur í dag!!! - Kveðja frá Esbjerg! IJ

Sjónvörp eru stórhættuleg ...

Það er ansi margt sem fer í gegnum hugann þegar maður hefur ekki sjónvarp.

Í þær 11 vikur sem ég hef nú búið í danmörku hef ég ekki haft sjónvarp til að drepa tímann. Ég hef þurft að drepa hann með annarskonar afþreyingu. Til að byrja með fannst mér tilveran bæði dapurleg, dauf og tilbreytingarlaus. Mér leið eins og alka sem var nýkominn úr meðferð. Eirðalaus og áttaviltur og vissi ekkert hvað ég átti við tímann að gera. Reyndar er sú samlíking svo slæm því að ég gerði mér enga grein fyrir því hversu háður ég var orðinn þessu sakleysilega morðtóli. 

Hefði einhver sagt við mig hér áður fyrr að ég ætti nú aðeins að slaka á í sjónvarpsglápinu hefði ég svarað að ég væri nú bara meðalmaður í þeim efnum og hefði getað bent á fjölda manna sem væru miklu verri en ég, enda horfði ég ekki á sjónvarpið nema 2-3 tíma á dag. Hvað er það þegar meðaláhorf í USA eru 7 klst á dag? Það sló mig aðeins þegar ég reiknaði það út að hver klukkustund sem við drepum fyrir framan sjónvarp á dag samsvarar 365 klst. á ári eða átta stunda vinnudegi frá 1. janúar til 1. mars án matar og kaffitíma.

Þergar skólinn byrjaði fann ég minna fyrir sjónvarpsleysinu. Þegar ég var búinn að læra hlustaði ég meira á tónlist, fór í sund á kvöldin, bloggaði, spilaði á gítarinn og er búinn að lesa einar 3 bækur sem hafa verið útundan ansi lengi.

Það sem stendur nú samt uppúr þessu öllu saman og er vert að deila er sú hugarró sem því fylgir að lifa eigin lífi í stað þess að sitja dofinn með fullan kjaftinn af flögum að horfa á aðra lifa sínu lífi sem er ekki einu sinni þeirra eigin, heldur hugarburður frá Hollywood skrifaður með það eitt í huga að halda athygli fólks frá eigin lífi fram að næsta auglýsingahléi þar sem það er svo upplýst um það hvað það hvernig hægt er að kaupa sér betra líf. Hmmmm?

Núna þegar ég lít tilbaka sé ég hverslags skaðvaldur þetta tæki er í raun og veru. Ég ég er ekki að grínast með það! Sjónvörp eru morðtól af hættulegustu og verstu gerð. Ég trúi því af einlægni að sjónvörp hafi framið fleiri sálarmorð en nokkur önnur tæki í heiminum. Ég horfði á sjónvarpið til að drepa tímann án þess að átta mig á því að með því að drepa hann þannig var ég að drepa sálina hægt og rólega í leiðinni.

Um árabil var ég með stutt námskeið sem hét; "Sigraðu sjálfan þig!" Þar lagði ég fyrir þátttakendur spurningu sem ég heyrði fyrst á námskeiði hjá Brian Tracy fyrir 10 árum síðan sem hljómaði svona:

Hvernig myndir þú verja tíma þínum ef þú fengir þær fregnir í dag að þú ættir eingöngu 6 mánuði eftir ólifaða?

Þetta er ágeng spurning sem fékk flesta til að skoða af einlægni hvað skipti þá mestu máli. Svörin voru frábær og ætluðu flestir að láta gamla drauma rætast og verja meiri tíma með sínum nánustu. Ég minnist þess ekki að nokkur hafi ætlað að horfa meira á sjónvarp!!!

Draumar rætast ekki fyrir framan sjónvörp. Sjónvörp drepa drauma!

Þetta var frábær dagur! - Kveðja IJ

 

Frábæri ég og fávitinn ég ...

Fyrir þá sem ekki vita þá er ég með klofinn persónuleika.

Ég samanstend af bæði frábæra mér og fávitanum mér. Fávitinn ég er stórhættulegur andskoti sem oftar en ekki hefur komið mér í tóm vandræði. Svo er það frábæri ég sem hefur verið meira áberandi undanfarið, sem betur fer!

Á hverjum degi þarf ég að minna mig á að hugsa jákvætt og vera glaður og þakklátur með það sem ég hef. Það er það eina sem ég get gert til að halda fávitanum mér í skefjum og frábæra mér sterkum. Ég næri þá báða með hugsunum mínum. Fávitinn ég blómstrar í neikvæðninni á meðan frábæri ég elskar allt sem gott er.

Ef ég gleymi mér þá er fávitinn ég fljótur að grípa inn í daginn því þeir hafa báðir sama aðgang gáfum mínun og gjörvileika. Það er frábæri ég sem skrifaði þetta í óþökk fávitans. Honum leiðist svona væl!

Þetta verður frábær dagur!

 

Þvílíkt skítastarf!

"Gott kvöld! Það lítur út fyrir að allt sé að fara til fjandans. Samkvæmt áreiðanlegum heimildum Stöðvar 2 er útlitið hreint ekki gott. Íbúar landsins kvarta og kveina, væla og kveina og heyrst hefur að sumir hafi grætt svo mikið í dag að harla ólíklegt er að aðrir fái nokkuð. Sjálfstæðismenn eru óheiðarlegir upp til hópa og framsókn á enga vini. Samfylkingin er sundurleit og Vinstri grænir eru illa sviknir..." Og svona heldur þetta andskotans væl áfram kvöld eftir kvöld eftir kvöld.

Það er hreint með ólíkindum þvílíkt óhemju magn af neikvæðni, svartsýni og helberum leiðindum ein fréttastofa nær að troða inn í vitund Jóns á bolnum sem situr dofinn með tveggja rétta 1944, algerlega berskjaldaður fyrir heilaþvottinum sem á sér stað. Svo má glögglega heyra afleliðingarnar daginn eftir í þætti sem heitir: Hvað var rætt um á þinni kaffistofu í dag? Þar fer Nonni bolur hamförum þegar hann bölsótast yfir því að Jónarnir á hans vinnustað sjái nú ekki mikið réttlæti í heiminum. Á meðan hann og Jón vinur hans séu með skítalaun þá séu aðrir að græða milljónir á milljónir ofan!!!!!

Svona heldur svo hringrásin áfram. Jón á bolnum bíður spenntur eftir "skammtinum" sínum kl. 18:30 sem ná yfirleitt að svala tuðþörfinni daginn eftir, allavega fram að hádegis-leiðindum.

Hver kannast ekki við það að láta sig hverfa langa helgi eða jafnvel 1-2 vikur. Svo þegar heim er komið tala flestir um að þetta hafi nú verið frábær hvíld og mikil afslöppun. Það sem fólk áttar sig kanski ekki á, er það að ríflega helmingurinn af hvíldinni fólst í því að losna við kvartið og kveinið, vælið og veinið, nöldrið og nagið sem DYNUR á þeim allan daginn, alla daga, allan ársins hring í formi fréttaflutnings.

Það hljóta einhverjar annarlegar hvatir að liggja að baki þegar menn vinna alla daga við að þefa uppi skít, moka honum svo inn á fréttastofu og dreifa honum svo þaðan inn á hvert heimili í landinu.

Á morgun ætla ég að senda blóm upp á fréttastofu. Kanski vantar þessum mönnum bara smá kærleika. Það hlýtur að vera erfitt að vera fréttamaður á íslandi í dag. Þvílíkt skítastarf!!!

Hlakka til að koma heim! - Kveðja frá Esbjerg - Ingvar